ŞAFAĞIN AYDINLIĞI....VE SEN

Cığerime giriyorsun
Karadeniz sahilinde
Şafağın aydınlığı
Ve seni soluyorum.

Varsıl İstanbul anlarını
yokluğuna harcamaktayım.
Yüreğimde ibrişim
Hasretini örmekteyim.

Anıların çökmüş içime
yüreğime işliyorsun.
Aklımdasın sen;
Acı veriyor yokluğun.

Şimdi bir Karadeniz kasabasında
Şafağın aydınlığı
Ve seni soluyorum.

Kararmış maviliği denizin
solmağa direnmiş gül gibisin.
Kara atlasında tan yerinin
dört nala giden tay gibisin.
Sözleri yasaklanmış her şarkının
yasağı delen düşü gibisin.
Viran olmuş hayatımı
dirilten tanrıça gibisin.
Acılar dünyasında dönerken yanlızlığın
dipten vuran dalga gibisin.

Şimdi bir Karadeniz sahilinde
Şafağın aydınlığı.
Ve seni soluyorum.

Kadehler içimde boğuluyor
içim sende.
Dünya batsada
Sen batmıyorsun.
Baynimde dalgalanıyorsun.
Senden bana kalan yanağımı yalayan son nefesin
Ruhun Karadeniz kasabasında
şerefine yudumluyorum son kadehimi.

Şafağın aydınlığı
ve seni soluyorum.

10-Nisan-2007 03.45